Jarosław Sankowski | PRZENIKANIE
20 - 31 marca 2013 r.
DOM ARTYSTY PLASTYKA | MAZOWIECKA 11A | WARSZAWA

PRZENIKANIE w tym przypadku oznacza współistnienie, współdzielenie, rodzaj wymiany współczesnych i dawnych form kształtowania przestrzeni a także wzajemne oddziaływanie na siebie obrazów - powierzchni barwnych i ich oddziaływanie na przestrzeń swojego otoczenia np. wnętrze ekspozycji. Jest to również asymilowanie tradycji malarskich z okresów renesansu i baroku przefiltrowane przez współczesną świadomość natury medium jakim jest farba. Obrazy stanowią kontynuację poszukiwań odnośnie przestrzeni w obrazie z naciskiem na elementy konstrukcyjne i strukturalne. Jest to rozwinięcie doświadczeń i malarskich inspiracji architekturą, które kontynuuję od 1996 roku.

Krąg zainteresowania architekturą daje mi nie wyczerpujące się do dzisiaj źródło inspiracji do tworzenia, coraz to nowych powiązań, miejsc, wariantów i sytuacji. Sensualność traktowania architektury i architektoniczności w obrazie wynika z potrzeby tworzenia połączeń i powiązań z historią w jej architektonicznym odbiciu. Cechy historyczne (m. in. sztuka renesansu, baroku), a także nawiązania do pewnych aspektów współczesnego malarstwa XX w. (abstrakcja geometryczna, malarstwo lat 80, 90 XX w.), są dla mnie wyrazem potrzeby wypracowania uniwersalnego języka formy architektonicznej, gdzie przestrzenność detali architektonicznych przekłada się na przestrzenność obrazu. Konstrukcja - budowanie, jest realizacją potrzeby porządkowania wrażeń i próbą ustalania "własnego porządku" opartego na przesunięciu akcentów z projektowej funkcji użytkowej na użyteczność formalną - użyteczność obrazu.

Jarosław Sankowski urodził się w Bydgoszczy, gdzie po pięcioletniej nauce w Liceum Sztuk Plastycznych rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku na kierunku Wzornictwo Przemysłowe w pracowni prof. Adama Haupta. Następnie kontynuował studia na Wydziale Malarstwa i Grafiki w pracowni dyplomowej prof. Jerzego Zabłockiego. W 1987 roku otrzymał dyplom magistra sztuki w specjalności: malarstwo. W okresie samodzielnej działalności zawodowej zajmował się pracą pedagogiczną, m.in. jako nauczyciel instruktor w bydgoskim Pałacu Młodzieży a także reklamą wizualną w ramach samodzielnej działalności gospodarczej, oraz działaniami terapii przez sztukę wspólnie z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną w Bydgoszczy. W latach 2005 - 2007 prowadził zajęcia w Zakładzie Rysunku Instytutu Sztuk Pięknych Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego, Uniwersytetu Rzeszowskiego a także zajęcia dydaktyczne na wydziale Edukacji Plastycznej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku. W 2007 r. uzyskał stopień doktorski z dziedziny sztuk plastycznych w dyscyplinie: sztuki piękne - malarstwo (praca pisemna "Obrazy czasu zatrzymanego") na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Obecnie, jako adiunkt prowadzi zajęcia z malarstwa i rysunku na Wydziale Sztuki UR. Jest autorem 20 wystaw indywidualnych, brał udział w 50 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Należy do Okręgu Bydgoskiego ZPAP. Działalność artystyczna Jarosława Sankowskiego to łączenie technik graficznych, malarskich i rysunkowych, gdzie kolorystyczna, malarska plama współistnieje ze znakiem graficznym i linią o biologicznym i architektonicznym rodowodzie.

Od połowy lat dziewięćdziesiątych pojawia się w malarstwie trwała inspiracja architekturą. Wyraża ona potrzebę geometrycznego porządkowania zjawisk przestrzennych, gdzie emocja wynika ze specyficznego poczucia kreowanego miejsca i sytuacji w obrazie. Powstaje cykl dwudzielnych obrazów inspirowanych architekturą renesansu, baroku a także współczesnymi odmianami budownictwa. Jarosław Sankowski stara się w swoim malarstwie unikać dosłowności, czy ilustracyjności przedstawienia, wpisując motyw w abstrakcyjny układ form, oparty na symetrycznym dopełnieniu stron, lub na przeciwstawieniu segmentów obrazu, czy zestawieniu części obrazu na zasadzie montażu malarskiego.

Celem jego starań - jak sam mówi - jest wydobycie strukturalnych cech materii, lub pozorów trwałości na rzecz ukazania zależności między pustką a obecnością.