KERAMOS | pierwsza gra
4-29 czerwca 2014 r. | GALERIA DAP3
DOM ARTYSTY PLASTYKA | MAZOWIECKA 11A | WARSZAWA
wernisaż: 3 czerwca 2014 r. | g. 19.00

Zaistnienie KERAMOSU było koniecznością dla małego kręgu warszawskich artystów ceramików w latach siedemdziesiątych. Dla artystów, którzy w wypalanej glinie widzieli najbardziej pociągającą formę wypowiedzi. Trudno odpowiedzieć, dlaczego jacyś artyści wybierają właśnie tworzywo ceramiczne dla wyrażenia tej swojej wizji, chociaż mogą się wypowiadać w innych rodzajach sztuki łatwiejszych technicznie i mniej kłopotliwych życiowo. Znaczny wysiłek fizyczny, a także jedna z najtrudniejszych technologii, nie odsuwają autorów od ceramiki, ale zdają się nawet zachęcać.
Być może, znaczenie ma również trwałość przedmiotów z wypalonej gliny, bo Mickiewicz pisał: "Płomień rozgryzie malowane dzieje", a ziemia przez setki, nawet tysiące lat, przechowuje wyroby ceramiczne prawie nie zmienione, chociaż często rozbite na kawałki. Twórca ceramiki wie, że z jego rąk wychodzą przedmioty prawie niezniszczalne.
Ceramika pozwala artyście łączyć w jednej kompozycji formę i kolor, choć w innych materiałach współczesna rzeźba już od Renesansu źle widzi używanie polichromii. Ceramika, to glina kształtowana rękami, a potem to już barwna alchemia pieca. Artysta, który wybiera ceramiczne tworzywo, ma duży wybór, może zajmować się sztuką użytkową, a wazy greckie wskazują, że nie musi to być jej podrzędny rodzaj, może też uprawiać w ceramice rzeźbę "czystą", przedstawiającą lub abstrakcyjną. A mozaika i płaszczyzny różnie dekorowane to zajęcie dla malarza. Oczywiście, do tego wszystkiego potrzebne jest techniczne wyposażenie.