Natalya O. | Wielkie żarcie
15.05 - 1.06 | Galeria 022
DOM ARTYSTY PLASTYKA | MAZOWIECKA 11A | WARSZAWA
wenisaż: 15 maja 2014 r. | g. 18:00

Natalya O. [Natalia Okoń - Rudnicka] urodziła się w 1980 roku we Wrocławiu. Po ukończeniu z wyróżnieniem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w 2000 roku podjęła studia we wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, na wydziale wzornictwa przemysłowego. Studia ukończyła dyplomem w pracowni komunikacji wizualnej u prof. Mieczysława Piróga oraz aneksem malarskim u prof. Krzysztofa Skarbka w 2005 roku. Od tego czasu zajmuje się malarstwem, ilustracją, grafiką użytkową i artystyczną oraz nauczaniem w ukończonym przez siebie liceum. Pasjonuje się historią sztuki, literaturą, a przede wszystkim twórczością wszelką z naciskiem na malarstwo i szeroko pojęty dizajn.

W słynnym filmie Marco Ferreri z 1973 roku "Le grande bouffe" bohaterowie grani przez gwiazdy ówczesnego kina postanawiają popełnić samobójstwo w czasie przygotowanej przez siebie, gargantuicznej uczty. Nieopanowane i nieustanne żarcie ma jej uczestników doprowadzić do śmierci i wyzwolić z nudy jaka opanowała ich dostatnie i bezcelowe życie. Działają według precyzyjnie wykonanego planu pozwalającego im raz na zawsze przerwać bezsens istnienia, są groteskowi i obrzydliwi, a jednocześnie w jakiś tajemniczy i nie podlegający wyjaśnieniu sposób fascynujący. Podobnie fascynujące były holenderskie martwe natury, którym nieobca była myśl, iż wszystko jest marnością, ukazujące ogromne sterty jedzenia, pośród których kryła się niejednokrotnie starannie zakamuflowana, alegoryczna śmierć. Czy tego typu sztuka może powstawać współcześnie w świecie aspirującym do, nie tyle wielkiego żarcia, co nieograniczonej konsumpcji, dla której przedmiotem pochłaniania, trawienia i wydalania może być wszystko i wszyscy. Czy człowiek, jego ciało, wizerunek mogą ulec przeobrażeniu i stać się pełnym wewnętrznego napięcia i melancholii Autoportretem. Czy świat, w którym nie tylko jedzenie, ale i cała kultura ulegają żarłocznym transformacjom może powrócić do stanu równowagi i pozornego uporządkowania. Czy kanibalizm będący jednym z czynników napędzających tryby współczesnej pop-kultury może być potraktowany jako element zabawy, gry z widzem, a nie śmiertelnie poważny przejaw psychozy, na którą cierpią szczególnie perwersyjni, ulubieni przez media, seryjni mordercy. Na obrazach Natalii O. ukazany jest po raz kolejny świat na opak. Zwierzęta są zmysłowe, kobiety pragną być zjadane i same niekiedy zjadają rośliny niestrawne i kolczaste, dorodnej kaczki za to nikt nie zjada, ponieważ to ona, bohaterka pamiętnego wierszyka dla dzieci przybiera pozę osoby ucztującej przy bogato zastawionym stole. Wszystko się może zdarzyć, gdyż nasze wielkie żarcie nie jest prawdziwe, jest wizualną fantasmagorią osiągniętą poprzez pewny swej wartości, wykwintny kolor i staranny rysunek. Henri Matisse pojawiający się niekiedy w tle Jej płócien, pragnie nadal aby malarstwo było wygodne i piękne, a nasze żądze przykryte lekką mgiełką barwnej ironii. Patrząc na obrazy Natalii jesteśmy przez nie pochłaniani i zostajemy w nich na dłużej niż nasze spojrzenie. Nie przypadkowo jedyną osobą która przeżyła wielkie żarcie w filmie Ferreri była kobieta. Wiemy, choć nie jest to dla nas, mężczyzn konstatacja nadmiernie optymistyczna, że do kobiet należy przyszłość, również w sztuce, która jest przecież rodzaju żeńskiego.

Waldemar Okoń

Wystawy indywidualne:
2003 Natalia Okoń - prace | Centrum Edukacji | Kłodzko
2005 Packinggirl! | Galeria BWA | Wrocław
2005 Międzynarodowe Targi Sztuki | Salzburg
Przypadki Natalii O. | Galeria na Szewskiej | Wrocław
2006 Sny Miasta | Galeria Oko | Oława
Poradnik gospodyni domowej | Centrum Kultury Zamek | Wrocław
2010 Mutacje Milczące | Galeria Patio Młodych | Ratusz Miejski | Wrocław
2013 SEEDS | Galeria Forum | Pałac Staniszów | Staniszów