Urodziła się w Łodzi. W 1966 roku uzyskała dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w pracowni prof. Teresy Tyszkiewicz i prof. Zdzisława Głowackiego. Po studiach pracowała jako scenograf w polskim przemyśle filmowym (m.in. przy filmie "Faraon"), a potem jako grafik. W 1969 roku odbyła praktykę zawodową w Libanie i w Niemczech. Od 1976 roku poświęciła się wyłącznie twórczości artystycznej. Maluje techniką olejną - przede wszystkim kwiaty, pejzaże i kompozycje abstrakcyjne.
W jej artystycznej biografii można wyróżnić trzy etapy:
1) Zoomizm: obrazy z tego okresu skupiają ostrość na jednym punkcie pozostawiając inne w impresjonistycznym zamgleniu. Artystka osiągnęła niepowtarzalną, jedyną w swoim rodzaju grę światła i barw przypominającą efekt zastosowania zoomu w aparacie fotograficznym. Francuscy krytycy sztuki nazwali ten nowy styl "zoomizmem".
2) Abstrakcje: to okres szerszego i śmielszego użycia kontrastu koloru i formy. Obrazy są bardziej graficzne, techniczne, budujące ciągi skojarzeń. Artystka stosuje rozmaite formy malarskie, od lekkiej deformacji do pełnej abstrakcji.
3) Cykle tematyczne: posługując się doświadczeniem z poprzednich okresów artystka szuka w sztuce uporządkowania i wysublimowanych wrażeń estetycznych, dążąc do harmonii i doskonałości zestawień. Radykalne kontrasty przeplatają się z subtelnym przenikaniem barw. Powstają obrazy pełne światła, koloru i przestrzeni, wprowadzające widza w świat mistyki i duchowości, nie pozbawionych jednak tempa i drgań na miarę XXI wieku.

Prace Haliny Kwiecińskiej-Bonikowskiej były prezentowane na wernisażach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. w Wielkiej Brytanii, Włoszech, Niemczech, Francji, USA, Kanadzie i Japonii. Jej obrazy zdobią wnętrza wielu ambasad, firm, banków, kancelarii prawniczych, biur handlowych, przedstawicielstw, instytucji finansowych. Znajdują się także w kolekcjach prywatnych (Austria, Francja, Grecja, Niemcy, Wielka Brytania, Włochy, Szwajcaria, Australia, Brazylia, Japonia, Kanada, Kolumbia, USA).